De eerste dagen .... In Costa rica

Costa rica

Wat hebben we toch een bijzonder kind. Wanneer we 15 minuten thuis in de auto zitten vraagt hij om de 5 minuten of we er zijn, nu zijn we 11 uur met het vliegtuig onderweg en je hoort niks....

Waarschijnlijk omdat hij nu ongestoord en onbeperkt op de iPad mag en film kan kijken. De chefkok van KLM heeft prima gekookt en de reis verloopt soepel. Op Panama wachten we geduldig op onze vlucht naar Costa rica.... En terwijl we wachten loopt Alex een rondje en komt terug met een agent... Niet echt een land om iets te gaan stelen bedenk ik nog ... Maar ze willen zijn paspoort zien en ik bekijk de glimmende badge van de agent en vraag wat er is. O mevrouw spreekt Spaans dan is er niks aan de hand en wachten we geduldig verder op onze vlucht.

Met een kleine vlucht en veels te dikke ticos vliegen we verder naar onze eindbestemming. Daar staat onze chauffeur al netjes te wachten.. De rest is niet interessant inchecken en naar bed want inmiddels is t voor ons 1.30 uur terwijl t hier rond 20.30 is.

Rond 4.30 zijn we klaar wakker en dat is erg mooi op tijd want ze komen ons om 6.45 halen. We pinnen en bij terugkomst staat er een busje met bejaarden Amerikanen klaar om ons op te pikken. Onderweg krijgen we al veel info van onze geweldige gids Olivier. Hij spreekt perfect Amerikaans en heeft humor. T is gezellig en de tocht verloopt prima onderweg vraag ik me wel af of ik niet te zomers gekleed ben want iedereen ziet er bleek en ingepakt uit. Onderweg is er regen regen en nog eens regen. De natuur zou ook niet zo mooi hier kunnen zijn als t er niet was.

Na bijna 2 uur rijden stoppen we voor ontbijt. En lopen we wat rond in de omgeving onze gids wijst ons op wat kikkertjes en een luiaard die van heel dichtbij alle toeristen prachtige plaatjes bezorgt. Nou dat hebben we dan toch maar mooi gespot waarom die kikkertjes dan poison Frogs heten is mij niet duidelijk maar ik ren er niet voor weg maar pak ze ook niet op dat doet Freek vonk maar. Zodra we weg rijden van de parkeerplaats vraag ik de gids of t klopt wat ik zie over het gras .... De bus gaat op de rem de gids gaat eruit want een luiaard is van plan zelfmoord te plegen ... Hij verplaats zich nl naar de autoweg....

Gelukkig heeft de gids tijd genoeg om met een goede boomstam naar de luiaard te gaan en vriendelijk te verzoeken om een andere route te nemen. Ondertussen stopt er een touringcar vol toeristen om alles op foto vast te leggen. Iets wat ik dus veel later aan dacht.... Uiteindelijk klimt hij van stress in een verkeerde boom en vertrekken we. Van de gids krijg ik nog een high five voor de scherpe blik en de gratis attractie voor al zijn cliënten en na nog 1 uur rijden arriveren we bij de boot die ons over t kanaal naar tortuguera zal brengen. Onze bejaarden reisgenoten zijn ongeveer net zo traag als t nationale dier hier....met poncho's en wandelstokken zitten we in de boot op weg naar de jungle.

Bij aankomst checken we in en lunchen we. In de jungle ontdekt Alex een schildpad in onze zogeheten voortuin.... Maar dat is niet t enige naast hem zit mijnheer krokodil. Kyan zit dus voorlopig in de hut! We lunchen prima hier en vanmiddag stond er een excursie op t programma die wat later begon omdat onze bejaardengroep hun rollator moest thuislaten. Onderweg blijkt er een probleem te zijn we zijn met 1 persoon teveel dus stappen wij uiteindelijk over op een andere boot met nog meer Amerikanen. Deze groep bestaat uit 4 hele serieuze jungle spotters. Omdat de gids al bekend is met deze groep praat hij duidelijk meer met hen dan met ons, ook waarschijnlijk omdat kyan er geen klap van verstaat en dus de hele tijd er door heen kletst, Tot ongenoegen van deze serieuze spotters.

We zien heel wat soorten vogels en grote leguanen. Daarna gaan we dieper de jungle in waar we een krokodil zien liggen. Wanneer we bijna vertrekken ontdekt kyan een hele mooie fel groene hagedis die over water kan lopen. Heel dichtbij spotten ze de mooiste foto's daarna krijgen we een spidermonkeyshow! Wanneer er 3 apen voor ons en boven ons de show maken. Daarna zie ik nog 1 of andere bijzonder vogel waardoor iedereen zo enthousiast wordt dat we uit de boot gaan om m goed te kunnen spotten. Al met al bij ons afscheid worden we zeer uitvoerig bedankt door de amerikanen want waar wij dus misschien voor hen irritante bootjesmensen waren in eerste instantie zijn wij nu de atractiebezorgers van de jungle.

Onze eigen bejaarden hebben we verder niet meer gezien waarschijnlijk morgen weer bij t ontbijt met een fris gewassen kunstgebitje!